เหม เวชกร

เมื่อโรงเรียนหยุด ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวที่วัดนกกระจาบ ตำบลบางบาล ก็โดยว่าน้าทิมแกจะไปหาอาจารย์ของแก

เมื่อโรงเรียนหยุด ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวที่วัดนกกระจาบ ตำบลบางบาล ก็โดยว่าน้าทิมแกจะไปหาอาจารย์ของแก

แม้ว่าผมจะหายป่วยไข้แล้วจากโรคดีฝ่อก็ตาม แต่หัวใจยังคงมีวอกแวก หวาดเกรงหาเป็นปกติลงไม่

แม้ว่าผมจะหายป่วยไข้แล้วจากโรคดีฝ่อก็ตาม แต่หัวใจยังคงมีวอกแวก หวาดเกรงหาเป็นปกติลงไม่

เรื่องที่ผมจะเล่าให้คุณฟังตอนนี้ จะเป็นปีอะไรผมก็จำไม่ได้เสียแล้ว แต่เวลานั้นอายุผมในราว ๑๒-๑๓ ปี ได้เคยประสบกับเรื่องที่เกี่ยวกับผีที่ร้ายกาจตอนหนึ่ง

เรื่องที่ผมจะเล่าให้คุณฟังตอนนี้ จะเป็นปีอะไรผมก็จำไม่ได้เสียแล้ว แต่เวลานั้นอายุผมในราว ๑๒-๑๓ ปี ได้เคยประสบกับเรื่องที่เกี่ยวกับผีที่ร้ายกาจตอนหนึ่ง

นายมั่นช่างหล่อพระนั่นแหละ ขาประจำคุยของเราอยู่บ้านขมิ้น แต่เกือบไม่ได้อยู่บ้าน ส่วนมากมาชุมนุมกันที่วัดระฆังนี่แหละ กุฏิคุณนพเป็นแดน

นายมั่นช่างหล่อพระนั่นแหละ ขาประจำคุยของเราอยู่บ้านขมิ้น แต่เกือบไม่ได้อยู่บ้าน ส่วนมากมาชุมนุมกันที่วัดระฆังนี่แหละ กุฏิคุณนพเป็นแดน

เรื่องนี้บันทึกเหตุการณ์จากนายมิ่งคนเก่า ที่เป็นนักเลงหวย ก.ข. สมัยโน้น ที่ผจญกับปีศาจที่ชอบหลอกหลอนนักเลงเล่นหวย เที่ยวหาตัวหวยตามที่สงัดต่าง ๆ ภาษาเก่าเรียกว่าพวกนั่งหวย ที่ร้านสุราแห่งหนึ่งในตําบลยานนาวา มีผู้ดื่มอยู่หลายรุ่น