เรื่องเล่าจากทางบ้าน

ตอนอายุสิบกว่าขวบ สมัยที่ผมยังอยู่ที่อำเภอสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัย ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเป็นโรคจิต

เรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงกลางเดือนเมษายนเมื่อหลายปีก่อน เป็นงานบวชเณรภาคฤดูร้อนประจำปี โดยจะมีงานนี้ทุกๆ ปี

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณสิบปีที่ผ่านมา เวลานั้นเรากับสามีตกลงกันว่าอยากจะมีลูก แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีสักที

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าจากญาติของแฟนผม เมื่อตอนที่ผมไปเที่ยวบ้านเธอครั้งแรก แต่ปัจจุบันพี่คนนี้เสียชีวิตไปได้หลายปีแล้วครับ

ช่วงที่เรียนปริญญาตรี เราเรียนคณะวิทยาศาสตร์ ซึ่งตึกที่เรียนเป็นอาคารสี่ชั้น เราเรียนอยู่ชั้นสามและชั้นสอง ซึ่งชั้นสองเป็นแผนกชีววิทยา

วัดแห่งนี้ค่อนข้างเปล่าเปลี่ยว ไม่มีบ้านผู้คนสักหลัง มีแต่ท้องนาเวิ้งว้างไกลลิบ ๆ แถมยังติดป่าช้าอีกต่างหาก มีเมรุเผาศพแบบโบราณที่เรียกว่า

สมัยนั้นอยู่ต่างจังหวัด เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ มีสวน มีไร่เยอะ ป่าข้าวโพดก็เยอะ และจะมีภูเขาอยู่ลูกหนึ่ง ไม่ใช่ภูเขา

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวดิฉันเองค่ะ อาจจะเหมือนอ่านบันทึกการเดินทางนิดนึงนะคะ ดิฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจ

ตอนที่เขียนอยู่นี่ผมยังขนลุกเกรียวอยู่เลยครับ เพราะนั่งเขียนอยู่ไม่ไกลจากที่เกิดเหตุ ผมอยู่คนเดียวเสียด้วย