เรื่องเล่าจากทางบ้าน

เรื่องนี้เริ่มขึ้นตอนที่ผมเดินทางไปล่องแพ เดินป่า ที่จังหวัดชุมพร เราเริ่มออกจากป่าตอนประมาณสี่โมงเพื่อที่จะนั่งรถ

ตอนอายุสิบกว่าขวบ สมัยที่ผมยังอยู่ที่อำเภอสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัย ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเป็นโรคจิต

เรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงกลางเดือนเมษายนเมื่อหลายปีก่อน เป็นงานบวชเณรภาคฤดูร้อนประจำปี โดยจะมีงานนี้ทุกๆ ปี

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณสิบปีที่ผ่านมา เวลานั้นเรากับสามีตกลงกันว่าอยากจะมีลูก แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีสักที

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าจากญาติของแฟนผม เมื่อตอนที่ผมไปเที่ยวบ้านเธอครั้งแรก แต่ปัจจุบันพี่คนนี้เสียชีวิตไปได้หลายปีแล้วครับ

คุณคงเคยได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับ ‘พระอุ้มหมาชีอุ้มแมว’ กันมาบ้างแล้ว แต่ก่อนเราเองก็ไม่เชื่อเพราะคิดว่าเรื่องแบบนี้คงไม่มีในสมัยเรา

เรื่องผีเปรตนี้เกิดขึ้นนานแล้ว เป็นเรื่องของญาติผู้ชายห่างๆ ฉันอีกที เรื่องนี้ขอไม่ใช้ชื่อจริงของคนที่ตายไปแล้วกลายเป็นผีเปรต เราให้ชื่อสมมติว่า “หมอโต”

ช่วงที่เรียนปริญญาตรี เราเรียนคณะวิทยาศาสตร์ ซึ่งตึกที่เรียนเป็นอาคารสี่ชั้น เราเรียนอยู่ชั้นสามและชั้นสอง ซึ่งชั้นสองเป็นแผนกชีววิทยา

วัดแห่งนี้ค่อนข้างเปล่าเปลี่ยว ไม่มีบ้านผู้คนสักหลัง มีแต่ท้องนาเวิ้งว้างไกลลิบ ๆ แถมยังติดป่าช้าอีกต่างหาก มีเมรุเผาศพแบบโบราณที่เรียกว่า