ประสบการณ์ขนหัวลุก

มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าจะเป็นเรื่องเป็นราว และมีข้อเท็จจริงที่เชื่อถือได้อยู่พอสมควร เจ้าของเรื่องเป็นเพื่อนสนิทของผมเอง

บ้านเก่าหลังหนึ่งว่ากันว่าสร้างมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๖ ตัวบ้านผ่านการซ่อมแซมและทาสีมาหลายครั้ง สีที่ปรากฏล่าสุดเป็นสีขาว

อีกหนึ่งเรื่องเล่าเกี่ยวกับ ‘เสือสมิง’ จากอดีตเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร แกชื่อว่า ลุงทอง ปัจจุบันเกษียณแล้ว

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดพิจิตร ผ่านมาแล้วกว่าสี่สิบปี ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อ หญิง เธอเป็นลูกสาวกำนัน

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของคนที่อยู่กับเมรุกับศพมาร่วมสี่สิบปี ผู้ที่ได้ถ่ายทอดประสบการณ์เรื่องนี้คือ ”ลุงแดง”

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นผมคลั่งไคล้การสะสมของเก่ามาก พวกเครื่องประดับเก่า แหวนเงินโบราณ

“กำไล” เป็นชื่อของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งแต่งงานอยู่กินกับ “นายคำ” สามีซึ่งเป็นสัปเหร่อ เธออยู่กินกับสามีมานานแรมปีก็ไม่มีลูกเสียที

บ้านยายของฉันเป็นบ้านสวน มีคลองทอดผ่านหลังบ้าน สองฝั่งคลองก็ไม่มีบ้านคนมากนัก ตกค่ำพวกเราก็มีวิถีชีวิตแบบชนบท

เมื่อห้าปีที่ผ่านมา พี่ชายของแฟนคุณเบียร์ได้มีปัญหากับภรรยา ฝ่ายหญิงจึงขอย้ายกลับไปอยู่บ้านพ่อแม่