คลังสยอง

วัดบ้านนอกวัดหนึ่งแถวอุตรดิตถ์ มีพระอยู่วัดประจำเพียงรูปเดียว นานทีจะมีพระมาจำพรรษาสักรูปอย่างผมเป็นต้น

‘พี่ไก่’ ลูกชายของลุงผมมาชวนผมไปดูที่ดินด้วยกันที่ต่างจังหวัด เราออกเดินทางจากบ้านกันตั้งแต่เช้ามืด

ป้าเลื่อมเป็นหญิงชราข้างบ้าน สามีเสียไปสิบกว่าปีแล้ว ป้าเลื่อมอยู่กับลูกหลานหลายคน ดิฉันรู้จักแกตั้งแต่ยังเด็กจนสาว

ย้อนหลังไปราวหกสิบปี ตอนนั้นแม่ผู้เขียนอายุประมาณสิบขวบ อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทในจังหวัดสุโขทัยอันเป็นบ้านเกิด

เรื่องที่ผู้เขียนเขียนมานี้เกิดขึ้นกับหลานของผู้เขียนที่ชื่อ ไชยา มันเป็นเวรกรรมที่ตามทันตาเห็นจริงๆ ไม่ต้องรอให้ถึงชาติหน้าเลย

มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าจะเป็นเรื่องเป็นราว และมีข้อเท็จจริงที่เชื่อถือได้อยู่พอสมควร เจ้าของเรื่องเป็นเพื่อนสนิทของผมเอง

บ้านเก่าหลังหนึ่งว่ากันว่าสร้างมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๖ ตัวบ้านผ่านการซ่อมแซมและทาสีมาหลายครั้ง สีที่ปรากฏล่าสุดเป็นสีขาว

อีกหนึ่งเรื่องเล่าเกี่ยวกับ ‘เสือสมิง’ จากอดีตเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร แกชื่อว่า ลุงทอง ปัจจุบันเกษียณแล้ว

เราพึ่งเสียยายไปเมื่อปลายเดือนธันวาคม ทุกคนอาจจะมองว่าเป็นการหมดไปตามอายุขัย แต่สำหรับเราแล้วไม่ใช่เลย